چند شب پيش تا ساعت یک و نیم پای نظرات مقاله های مختلفی بودم که توی سایت تبیان درباره شبکه من و تو نوشته بودند.
جون من! شما هم برید این نظرات رو بخونید تا بفهمید و بفهمیم که چقدر تو هپروت سیر می کنیم:

(+)   (+)    (+)

ما بچه مذهبی ها خیلی تنبلیم، خیلی کم کاریم، چرا باید چنین افرادی توی جامعه باشه و ما هیچ دغدغه ای نسبت به تصحیح دیدگاه اونا نداشته باشیم؟
چرا اینقدر راحت همه ی تقصیرها رو میندازیم گردن صدا و سیما و ارشاد و غیره؟ چرا فقط بلدیم نق بزنیم؟
چرا فقط بلدیم از ضرغامی و حسینی و شمقدری ایراد بگیریم، اما هیچ کوتاهی و قصوری در این زمینه برای خودمون قائل نیستیم؟
چرا نهایت کار فرهنگی ما شده توی گوگل پلاس، پلاس بودن؟ دلمون خوشه کار فرهنگی می کنیم. خدا وکیلی چند درصد مخاطبین پست های ما اونایی هستند که باید باشند؟
آیا غیر از اینه که اکثریت مطلق مخاطبین ما همون بچه مذهبی های هم سنخ خودمون هستند؟

من نمیگم توی شبکه های اجتماعی نریم، بلکه میگم اولا کل روز اونجا نباشیم که وقتمون گرفته شه، ثانیا سعی کنیم دایره ی مخاطبین خود رو افزایش و یا حتی تغییر بدیم.

نهایت کار فرهنگی ما شده پوسترها و بنرهای مذهبی ساختن!
اونایی که شبانه روز دارند توسط ماهواره ها بمباران میشن، چند درصدشون به این پوسترها توجه می کنند؟
چرا اینقدر وقت کشی می کنیم؟
آیا نهایت توانمندی و خلاقیت بچه مذهبی ها همینه؟ عکس مذهبی ساختن و شیر کردنه؟

آی بچه مذهبی های تنبل! با شما هستم چرا نمیرید سراغ فلش و انیمیشن سازی؟ چرا نمیریم سراغ تری.دی.مکس و مایا؟
دنیای امروز، دنیای انیمیشن و تحرّکه. نه ساخت تصاویر ثابت. چرا اینقدر از دنیا عقبیم. دنیا برا خودت! حتی از بچه های غیر مذهبی کشور خودمون هم عقب موندیم. برید تو انجمن های تخصصی برنامه های حرفه ای، اکثرا از آواتارها و لوگو ها و امضاهاشون معلومه چه جور افرادی هستند.

من نمیگم گرافیست نداشته باشیم و پوستر نسازیم، بلکه میگم تقسیم کار کنیم، نه اینکه فعالیت موازی داشته باشیم.
وقتی دوئل برامون پوستر سیاسی می سازه و شبانه روز فعالیت داره کافیه. بقیه برن تو عرصه های دیگه.
یا وقتی اسلامیک والپیپر و یکی دوتا دیگه برامون پوستر مذهبی میسازن، بقیه نیان موازی کاری کنند
وقتی مبارز کلیپ و انصار کلیپ، شبانه روز کلیپ های سیاسی و مذهبی ارائه میدن، بقیه نیان همین کار رو با عناوین دیگه تکرار کنن.

توجه: سايت هايي که نام بردم و خواهم برد، فقط براي مثال هستند، دوستان ناراحت نشن!

وقتی یکی دید کارش تکه توی اینترنت، انگیزه ها و احساس مسئولیتش به مراتب بیشتر میشه.
یا حداقل اگه میخوایم کار شبیه هم انجام بدیم، و فکر می کنیم که توی فلان زمینه نیاز به چند فکر و چند نیرو هست، بیاییم به جای موازی کاری، “تجمیع نیرو” داشته باشیم.
بجای اینکه هر کدوم از ما بیاد یک وبلاگ بزنه با مخاطبین اندک، چند نفری یک وبلاگ یا سایت بزنیم که هم مخاطبین افزایش پیدا کنند و هم خودمون با دیدن فعالیت های همدیگه ترغیب بشیم برای کار بیشتر.
یادمه کوچیک که بودم هر وقت جوجه می خریدم حتما دوتا یا بیشتر بودند. برای اینکه تجربه کرده بودم که یک جوجه، کمی غذا میخوره ولی وقتی چندتا باشند، بینشون رقابت میشه و برای سبقت از همدیگه تند تند غذا می خورند!
حالا داستان وبلاگ های یک نفره و چند نفره همینطوره…

علاوه بر افزایش مخاطبین و افزایش رقابت، “تجمیع نیرو” باعث افزایش خلاقیت و نیز انجام پروژه های بزرگی میشه که هیچوقت یک نفر نمی تونسته اونو به تنهایی انجام بده.
یه نگاهی به لیست پایانی فیلم های هالیوودی بندازید ( حالا نگید مگه تو هم فیلم هالیوودی می بینی! همونایی رو میگم که تلویزیون خودمون پخش میکنه و ماشاالله تعدادشون هم کم نیست!!)
ببینید برای تهیه ی یک فیلم چند نفر دست به دست هم دادند تا تونستند مخاطب میلیاردی در سطح جهان پیدا کنند؟
چرا ما نکنیم؟؟ مگه دین ما، کم درباره مشورت و همکاری سفارش کرده؟ “یداللَّه مع الجماعه” یعنی چی؟ چرا عمل نمی کنیم؟
فقط بلدیم هی بگیم و بنویسیم “ما همه قاسم سلیمانی هستیم”!
هیچم نیستیم! قاسم سلیمانی مرد عمل و فعالیته، نه مثل ما تنبل و بی بخار که تنها هنرمون چرخيدن تو گوگل پلاس و فیسبوکه
– خب بریم نماز؟ اونم میگه آره بریم!
آخه اینم شد کار فرهنگی؟! تا حالا چند نامه نوشتی خطاب به بچه های بی نماز؟ خودت تنها بری نماز بسه؟

اگه به من باشه میگم تک تک ما باید حداقل یک مقاله بنویسیم مثلا با عنوان “دوست بی نماز من، سلام”
خداییش تو به دوست بی نمازت چی داری بگی؟ اگه هیچی، برو بجای پلاس کاري! یه مشت خاک پیدا کن بریز تو سرت که دیگه از این به بعد اسم خودتو بچه فرهنگی نذاری!
آیا قبول دارید اگه کسی نماز نخونه، ما شبانه روز هم توی نت درباره ولایت و جنگ نرم و اثرات ماهواره حرف بزنیم آب توی هاون کوبیدیم؟
این همه سایت تحلیلی زدیم، اکثراً بیخود و بی خاصیت! ( نگید داری تند میری، چون برای حرفم دلائل محکم دارم)
این همه سایت خبری زدیم، هی فلان نیوز، بهمان نیوز. همه هم از روی همدیگه کپی…
عزیزم دیگه یه رجا و نمیدونم جهان و مشرق داریم بسه، مگه یه آدم چند خبر می تونه بخونه؟! چرا الکی نیرو تو تحلیل میدی و صرف کارهای موازی می کنی؟

به قول استاد قرائتی زشته که مذهبی ها حتی یک سایت تفریحی و خنده ی سالم نداشته باشند. وقتی ما سایت تفریحی نداریم، باید هم سایت ها ی جوک های غیر اخلاقی رونق بگیرند.
زشته که ما سایت بازی های مذهبی نداریم.

با کمی تخصص و خلاقیت، انواع بازی های ساده و در عین حال جذاب رو میشه با برنامه “فلش” ساخت.
یه دوستی هست اینم آدرس سایتش (+) که هم مذهبی و ولایی هست و هم حرفه ای، و هم آموزش فلش میده. چه عیبی داره چند تا از بچه ها کمی هزینه کنند ولی از این داداش، فلش رو یاد بگیرند؟ تا کی میخوایم درجا بزنیم و به همین فوتوشاپ قناعت کنیم؟
البته اونایی که همین فوتوشاپ رو هم نمیدونن…( لا اله الا الله، چقدر جلوی خودمو بگیرم چیزی نگم!)

کافیه دیگه، حرفمو جمع کنم اگرچه هنوز کلی از صحبتام باقی بوده. اگه دیدم از حرفام استقبال شد بقیه شو بعدا میگم، وگرنه …

در پایان، چون حرفام کمی پراکنده بود، خلاصه ای از اونا رو لیست می کنم که شما هم بتونید نتیجه گیری کنید:
۱. بچه هایی که فقط ول میگردند توی شبکه های اجتماعی، یه تکونی به خودشون بدن و برن برای یادگیری برنامه های کاربردی و ساده تر مثل فتو شاپ و میکس فیلم و غیره.
۲. بچه هاي گرافیست راکد نمونند و برنامه های حرفه ای تری مثل فلش، تری.دی.مکس، افتر افکت و غیره رو یاد بگیرند.
۳. بچه هایی که کارشون مقاله نویسی هست، کمی مخاطب شناسی شون رو ببرند بالا و بجای نوشتن مداوم تحلیل های سیاسی، کمی از مطالبی بنویسند که واقعا مورد نیاز عموم جامعه و مخصوصا جوانان هست.
۴. از موازی کاری و فعالیت تک نفره به شدت پرهیز کنیم. الان متاسفانه بچه های مذهبی مثل جزیره های دور افتاده ای هستند که هیچ کدوم از احوال دیگری و فعالیت هاش خبر نداره. تجمیع نیرو و تقسیم بندی کارها، دو راهکار اساسی برای مضاعف کردن تاثیرگذاری فعالیت هامون هست
مثلا چه عیبی داره که یک انجمن بزنیم و هرکس توانایی هاش رو اونجا بنویسه تا همدیگه رو راحت تر پیدا کنیم؟ ممکنه من به یک برنامه نویس مؤمن و دلسوز نیاز داشته باشم اما کسی رو سراغ نداشته باشم در حالی که توی شهرم، سه خیابون پایین تر چنین کسی موجود باشه!
۵. طیف فعالیت هامون رو گسترده کنیم. از عکس و کلیپ و مستند گرفته تا سرگرمی و طنز و بازی های مثبت. باید برای همه ی سلیقه ها و سنین بسته فرهنگی داشته باشیم. نه فقط برای جوونا، اونم از نوع حزب اللهی و سیاسیش.

۹پاسخ