هنرِ آموختن:
معلّمی هنر است، هنر آموختنِ هر آن چه سال ها با سعی و تلاش اندوخته است. معلّمی عشقی الهی و آسمانی است که پروردگارِ مهربان به انسان عطا کرد تا با همّت بلند خویش روشنایی شب های تارِ جهالت و نادانی باشد. معلّمی، مهری است که از روز ازل با گل آدمی سرشته شد تا مردم از ظلمات جهل به نور دانایی، رهنمون شوند. براستی که معلّمی شغل نیست، عشق است.

شمعی است گدازنده سراپای معلم

عشقی است پراکنده به رگهای معلم

در راه هنر سوزد و اندر ره دانش

قلب و تن و جان و همه اجزای معلم

در ظلمت گمراهی و در تیرگی جهل

نوری است فروزان دل بینای معلم

بی ادعا چراغ روشن دانش، صبورْ پیامبرِ خستگی ناپذیر تعلم، مهربان‌پدر تأدب؛ معلم، دوستت دارم و بر دستان پر مهرت بوسه می زنم . بر همت بلند و غیرت بجایت آفرین می گویم و بر تلاش بی وقفه و هدف والایت رشک می برم.

کی بود اثر هیچ ز تقوا و ز دانش

هرگاه نبد دانش و تقوای معلم

کی بود به گیتی هنر و حکمت و صنعت

هرگاه نبد جان هنرزای معلم

کی بود نشانی ز ترقی و تمدن

هرگاه نبد فکر توانای معلم

کی بود بشر این همه در اوج تعالی

هرگاه نبد همت والای معلم

کی بود ز غوغای صنایع اثر امروز

هرگاه نبد جنبش غوغای معلم

کی بود پزشکی و دواهای شفابخش

هرگاه نبد معجز عیسای معلم

قاضی و مهندس نبد و عالم شاعر

هرگاه نبد درس دل آرای معلم

معلما! آب و آیینه دار دقایق ترد کودکی ام، فانوس به دست کوچه های پر خم حادثه، راه دان و راه شناس! قدم های ملکوتی ات بر چشمانم و بلا گردان تن رنجورت، جانم؛ معلمم، نشانه رحمت آسمان! دوستت دارم.

صدای پای خورشیدی معلّم
سرود صبح امیدی معلّم
من آن نیلوفر تازه شکفته
تو عاشق تر زِ هَر بیدی معلّم
زدودی سایه نادانی ام را
چو در ذهنم درخشیدی معلّم
محبت را برایم بخش کردی
به روی من چو خندیدی معلّم
میان سینه ام دریا نشاندی
خطایم را چو بخشیدی معلّم

چند شعر زیبا درباره حماسه نهم دی ماه ۸۸

لرزه بر کاخِ ستم افتاد، کی؟
از تجلّیِ حضورِ نُهِ دی…
نُهِ دی یعنی تجلّیِ حضور
هم ولایت هم بصیرت هم شعور
نُه دی یعنی نمادِ افتخار
گشته یوم الله دیگر ماندگار

—————-

مظهر اقتدار شد نه دی
سبب افتخار شد نه دی
در هیاهوی ظلمت فتنه
ماه شب‌های تار شد نه دی
هم چنان بیست و دوم بهمن
تا ابد یادگار شد نه دی
وحدت و همدلی چه غوغا کرد
در زمستان بهار شد نه دی
در مسیر دفاع از اسلام
رژه ای ماندگار شد نه دی…

——————-

وقتى به پرچم ها اهانت كرد دشمن
به خيمه‌ی ماتم جسارت كرد دشمن
وقتى كه بي احساس ها بيعت شكستند
ظهر عزا از خيمه ها حرمت شكستند
امت، رگ طوفانى خود را نشان داد
نزد حسين بن علي خوب امتحان داد
وحدت، نقاب از چهره‌ی تزوير برداشت
ايران عليه دشمنان شمشير برداشت
روز خروش و روز غيرت شد ۹دى
روز خدا روز بصيرت شد ۹ دى

————————-

صد خاطره از شور رشادت داریم
از قافله ی عشق حکایت داریم
روز ۹دی جهانیان فهمیدند
نسبت به امام خویش، غیرت داریم
آتش زدن پرچم ارباب “حسین”
داغی ست که تا روز قیامت داریم
مدیون دعای حضرت زهراییم
اینگونه اگر عشق به هیأت داریم
جمهوری زهرایی ما پابرجاست
وقتی که به دل نور بصیرت داریم
تا کور شود هرآنکه نتواند دید
صد شکر که نعمت ولایت داریم

—————————-
ادامه مطلب »

ویدیو / ببینید: مشکلات جدی آیفون که پس از ۱۱ سال همچنان باقی مانده +زیرنویس فارسی

تو داری آنچنان حق عظیمی
که در ایمان و دین ما سهیمی
نه تنها دخترت! بعد از تو دیدند
مسلمانان همه داغ یتیمی
*وفات ام المؤمنین حضرت خدیجه کبری تسلیت باد.*

نبوت را نگینی یا خدیجه
شفاعت آفرینی یا خدیجه
برایم مادری کن روز محشر
تو «اُمّ المؤمنینی» یا خدیجه
# وفات یار غریب حبیب خدا و مادر مهربان بانوی دو دنیا، حضرت خدیجه کبری(س) تسلیت باد.

نگاهت از غمی جانکاه می گفت
ز صدها داغ با هر آه می گفت
میان کوچه، خالی بود جایت
که زهرای تو «وا اُماه» می گفت

یار ِ خوب و مهربان ِ رحمةٌ لِلعالمین
نقش بسته خاطرات چادرت روی زمین
خرج کردی محض اسلام و شنیدم شدفقط؛
حاصل سرمایه ات لبخند ِ ختم المرسلین
رفتنت آنقدرسنگین است؛ ازدلتنگی ات
میشود از داغ تو نان ِ نبی٬ با غم عجین
همنشین ِ مریم و آسیه بودن سهل نیست
گر چه آنها را خدا کرده ست با تو همنشین
شک ندارم هیچکس در حدّ این القاب نیست
دخترت أُم ابیها و… تو أُمُّ المؤمنین!

نظر وقتی که بر افلاک می کرد
تمام عــــرش را غمناک می کرد
میان هـــــاله ای از درد و اندوه
گــُل خود را پیمبر خاک می کرد
وفات #ام_المؤمنین #حضرت_خدیجه سلام الله علیها تسلیت باد.

نماهنگ مهدوی زیبا تقدیم به بهار دلها، یوسف زهرا، حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه

• مـداح: حاج مهدی تدینــی
• شعر و سبک: حمید رمی
• تدوین: مجتبی پورمحمود

لینک های دانلود:

• کیفیت بالا – ۶۴ مگابایت
• کیفیت متوسط – ۲۶ مگابایت
• کیفیت پایین – ۸ مگابایت

بازار عید، آرام آرام رونق می گیرد و خانواده های ایرانی، طبق رسم هزاران ساله شان، هر کدام به قدر وسع شان در روزهای منتهی به عید نوروز، نو نوار می شوند.

عید نوروز، در درازنای تاریخ ایرانیان، عید تولید کننده های ایرانی هم بوده است چرا که حتی در راکدترین مقاطع اقتصادی کشور نیز بازارشان در آخرین هفته های سال رونق می گرفته است.

اینک اما چند سالی است که چینی ها و وارد کنندگان کالاهای قاچاق، عید نوروز ما را بیش از خود ما دوست می دارند! آنها می دانند که بازار ۸۰ میلیونی ایران در اسفند هر سال، به اندازه یک جامعه ۳۰۰ – ۲۰۰ نفری خرید می کند و این، فرصت مناسبی است تا میلیاردها دلار از این بازار پر رونق نفع ببرند.

این که دولت باید جلوی واردات بی رویه را بگیرد، مقابل قاچاق بایستد، تولید کننده داخلی جنس با کیفیت ارائه دهد، قیمت ها رقابتی باشد و … حرف هایی هر چند تکراری، اما صحیح هستند ولی آیا “منِ ایرانی”، وظیفه ای نیز در این باره دارم؟

نمی خواهم شعار دهم و بگویم حتماً جنس بی کیفیت و گران ایرانی را به کالای مرغوب و گاه با قیمت مناسب خارجی ترجیح دهیم چرا که “اقتصاد بازار” منطق خود را دارد ولی آیا همه کالاهای ایرانی در برابر خارجی ها و به ویژه چینی ها، بی کیفیت و گران هستند؟ پاسخ در باره برخی کالاها مثبت است ولی واقعیت و انصاف این است که بسیاری از محصولات ایرانی، کیفیتی عالی و رقابتی دارند.

یکی از تولیدکنندگان لباس در این باره می گوید: یک سری لباس با کیفیت عالی و با برند خودمان تولید کردیم و به مدت ۶ ماه در فروشگاه های مختلف برای فروش عرضه کردیم ولی جنس هایمان فروش نرفت. در نهایت لباس ها را به کارگاه برگرداندیم و برند خود را کَندیم و مارک های خارجی بر روی آنها دوختیم… در زمان کوتاهی همه لباس هایمان فروش رفت.

این تنها حکایت یک تولید کننده نیست بلکه بسیاری دیگر نیز چنین قصه هایی دارند. این نشان می دهد که کیفیت دستکم برخی لباس های ایرانی به حدی مرغوب است که می توان آنها را به عنوان برندهای معتبر جهانی هم عرضه کرد.

اما به عنوان یک ایرانی که نگران آینده کشور هستیم چه باید کنیم؟ پیشنهاد من این است: دستکم در کالاهایی که کیفیت یا قیمت ها برابری می کند، حتماً حتماً کالای ایرانی بخریم. وقتی تولید کننده ایرانی پیراهنی با کیفیت خوب تولید می کند، وقتی مداد و دفترش عالی است، زمانی که بهترین کفش ها را عرضه می کند، یا برخی لوازم خانگی ایرانی واقعاً با مشابه های خارجی رقابت می کنند، یا مواد غذایی داخلی با کیفیت مرغوب توزیع می شوندو … آیا جفا به آینده کشور نیست که این همه تعهد داخلی به کیفیت تولید را نادیده بگیریم و رو به خارجی ها میدان دهیم و مشخصاً کالاهای قاچاق بخریم؟!

باز هم می گویم؛ منظورم این نیست که جنس بی کیفیت داخلی بخریم ؛ نه! همه ما باید مدیریت هزینه کنیم و تولید کننده ایرانی هم باید بداند که برای حفظ حیاتش چاره ای جز افزایش کیفیت ندارد اما ، سخن اینجاست که وقتی با کالای ایرانی با کیفیت مواجه می شویم، آن را به کالای خارجی ترجیح دهیم. اگر چنین باشد، دیگر آن تولید کننده لباس با کیفیت ایرانی مجبور نمی شود برند خود را فدا کند و لباس مرغوبش را به عنوان محصول خارجی عرضه کند.

می گویند بعد از جنگ جهانی دوم، قیمت کفش خارجی مرغوب در ژاپن ۲ ین بود و کفش چوبی ژاپنی ۳ ین قیمت داشت ولی ژاپنی ها، ترجیح می دادند کفش داخلی را ولو گران تر بخرند. چنین ملتی است که در مدت زمان کوتاهی می تواند از زیر آوار بمب اتمی بیرون بیاید و عنوان سومین اقتصاد برتر جهان را به خود اختصاص دهد.
اما در ایران، نه تنها حاضر نیستیم جنس معمولی ایرانی را بر جنس بهتر خارجی ترجیح دهیم، بلکه حتی در بسیار مواقع، کالاهای واقعاً مرغوب کشورمان را کنار می زنیم و جنس خارجی می خریم، ولو با قیمتی گزاف تر!

نمی توانیم از بیکاری جوانان، رکود اقتصادی، عقب ماندن از قافله توسعه و … سخن بگوییم و زمین و زمان را متهم کنیم و خود را خارج از همین زمین و زمان بدانیم.

فراموش نکنیم وقتی که در شرایط برابر، جنس خارجی و به ویژه قاچاق را انتخاب می کنیم، در حال تایپ یک یا چند کلمه از حکم اخراج یک کارگر ایرانی هستیم.
کمی وطن دوست باشیم، کمی به فکر هموطنان مان باشیم، کمی انصاف داشته باشیم ، کمی به این فکر کنیم که وقتی خودمان با دست خودمان به بیکاری دامن می زنیم، ممکن است فردا یکی از همان بیکار شده ها، از دیوار خانه خودمان بالا برود یا از سر استیصال، شیشه خودروی مان را بشکند و ضبطش را ببرد!
کمی بیشتر در این باره فکر کنیم؛ ایران را دوست بداریم؛ ایرانی های زحمتکش را هم دوست بداریم.

منبع: عصر ایران؛ جعفر محمدی